آیا به دنبال یک سگ همراه هستید که بتواند به خوبی با زمان‌هایی که شما در خانه نیستید، کنار بیاید؟ انتخاب نژادی که به طور طبیعی مستقل باشد و بتواند تنهایی را تحمل کند، می‌تواند یک انتخاب عالی باشد. البته، این به معنای بی نیازی از توجه و مراقبت نیست، بلکه به این معنی است که این نژادها نسبت به سایر نژادها کمتر مستعد اضطراب جدایی هستند. در این مقاله، به بررسی 10 نژاد سگ می پردازیم که به طور کلی تحمل بالایی نسبت به تنهایی دارند و 16 نکته مهم در مورد آنها.

10 نژاد سگ با تحمل بالای تنهایی:

• باسنجی (Basenji):

  این نژاد سگ آفریقایی ساکت و مستقل، نیاز به توجه زیادی ندارد و می‌تواند برای مدت طولانی سرگرم شود.

• تریر ایرلندی (Irish Terrier):

  تریر های ایرلندی شجاع و باهوش، به خوبی با تنهایی کنار می آیند، اما به مقدار زیادی ورزش و فعالیت نیاز دارند.

• شارپی (Shar Pei):

  شارپی ها وفادار و مستقل هستند و معمولاً از تنهایی لذت می برند، اما اجتماعی سازی از سنین پایین بسیار مهم است.

• چی‌واوا (Chihuahua):

  این سگ های کوچک، به دلیل استقلالشان، میتوانند تنهایی را به خوبی تحمل کنند، اما آموزش مناسب برای جلوگیری از مشکلات رفتاری ضروری است.

• مالتیز (Maltese):

  مالتیز ها با وجود جثه کوچک و ظاهر بغلی، میتوانند ساعات طولانی را به تنهایی سپری کنند، به شرطی که اسباب بازی و سرگرمی کافی داشته باشند.

• شیبا اینو (Shiba Inu):

  شیبا اینوها سگ های مستقلی هستند و نیازی به توجه دائمی ندارند، اما آموزش اطاعت از دستورات برای آنها بسیار مهم است.

• گریت پیرنه (Great Pyrenees):

  این سگ های بزرگ و مهربان، به طور طبیعی مستقل هستند و میتوانند به خوبی با تنهایی کنار بیایند، مخصوصا اگر یک فضای بزرگ و امن برای گشت و گذار داشته باشند.

• اسکاتیش تریر (Scottish Terrier):

  اسکاتیش تریرها سگ های مستقلی هستند و از بازی کردن با اسباب بازی های خود لذت می برند.

• ویپت (Whippet):

  ویپت ها در خانه آرام و راحت هستند و میتوانند برای مدت طولانی بدون ایجاد مشکل استراحت کنند.

• لهاسا آپسو (Lhasa Apso):

  این سگ های کوچک تبت، مستقل و آرام هستند و میتوانند به خوبی در خانه تنها بمانند.

16 نکته کلیدی درباره این نژادها:

نکته 1:

فراهم کردن اسباب بازی های فکری و پازل ها می‌تواند به جلوگیری از خستگی و اضطراب در هنگام تنهایی کمک کند.

نکته 3:

قبل از خروج، یک خوراکی خوشمزه یا یک استخوان جویدنی به سگ خود بدهید تا حواس او را پرت کند.

نکته 4:

هنگام ترک خانه، آرام باشید و خداحافظی های طولانی و پر احساس نداشته باشید. این کار می‌تواند اضطراب جدایی را بدتر کند.

نکته 5:

در زمان بازگشت به خانه، هیجان زیادی نشان ندهید. اجازه دهید سگ شما آرام شود و سپس به او توجه کنید.

نکته 6:

یک برنامه غذایی منظم داشته باشید. تغذیه سگ در ساعات معین می‌تواند به او احساس امنیت و ثبات دهد.

نکته 7:

یک فضای امن و راحت برای سگ خود فراهم کنید، مانند یک تخت نرم یا یک قفس با یک پتوی آشنا.

نکته 8:

از روشن کردن رادیو یا تلویزیون برای پخش موسیقی یا برنامه های آرامش بخش استفاده کنید.

نکته 9:

اجتماعی سازی زودهنگام بسیار مهم است. سگ هایی که از کودکی با افراد و محیط های مختلف آشنا شده اند، معمولاً بهتر با تنهایی کنار می آیند.

نکته 10:

آموزش اطاعت از دستورات اساسی، مانند “بنشین”، “بمان” و “بیا”، می‌تواند به شما در کنترل سگ کمک کند و استرس او را کاهش دهد.

نکته 11:

در صورت مشاهده علائم اضطراب جدایی، مانند پارس کردن بیش از حد، تخریب وسایل خانه یا ادرار کردن در خانه، با یک دامپزشک یا مربی سگ مشورت کنید.

نکته 12:

از تنبیه سگ خود به دلیل رفتارهای ناشی از اضطراب جدایی خودداری کنید. این کار فقط وضعیت را بدتر می کند.

نکته 13:

بهره‌گیری از دوربین های مدار بسته برای نظارت بر رفتار سگ در هنگام تنهایی می‌تواند به شما در شناسایی مشکلات و اتخاذ راه حل های مناسب کمک کند.

نکته 14:

در صورت امکان، از دوستان یا خانواده بخواهید که در طول روز به سگ شما سر بزنند.

نکته 16:

اگر ساعات طولانی را بیرون از خانه سپری می کنید، شاید بهتر باشد به فکر آوردن یک سگ دوم باشید تا سگ شما در هنگام تنهایی، همراهی داشته باشد (البته این کار نیازمند بررسی سازگاری سگ‌ها با یکدیگر است).

16 نکته برای صاحبان سگ‌هایی که تحمل تنهایی بالایی دارند (از 10 نژاد برتر)

1. باست هوند

2. بیگل

3. فرنچ بولداگ

4. گریت پاینز

5. ایرلندی ولفهوند

6. لهاسا آپسو

7. مالتیز

8. شارپی

9. شیتزو

10. تریر اسکاتلندی

10 نژاد برتر که معمولاً تحمل تنهایی بالایی دارند (اما باز هم نیاز به آموزش و مدیریت دارند):

1. ایجاد یک محیط امن و راحت

یک تخت خواب نرم و راحت، اسباب‌بازی‌های مورد علاقه و آب کافی در اختیارش بگذارید. دما را در حد معتدل نگه دارید، مخصوصا در فصول گرم و سرد. اگر سگ شما اضطراب جدایی دارد، بهره‌گیری از یک جای امن و آشنا مانند قفس (crate) می‌تواند کمک کننده باشد (البته به شرطی که سگ به آن عادت داشته باشد). نور کافی در خانه روشن بگذارید یا از تایمر برای روشن و خاموش کردن چراغ ها استفاده کنید، مخصوصا اگر سگ شما به تاریکی حساس است. از یک اسپری فرمون آرام بخش در محیط استفاده کنید تا حس امنیت و آرامش را در سگ افزایش دهید.

2. آموزش و تمرینات قبل از ترک خانه

قبل از اینکه خانه را ترک کنید، یک پیاده‌روی کوتاه و پرانرژی با سگ خود داشته باشید.این کار به او کمک می‌کند تا انرژی اضافی خود را تخلیه کند و آرام‌تر باشد.قبل از رفتن، یک جلسه تمرینی کوتاه داشته باشید.چند دستور ساده مانند “بشین”، “بمون” و “بیا” را تمرین کنید.این کار ذهن سگ را درگیر می‌کند و او را آرام می‌کند.به سگ خود یک اسباب‌بازی پازلی بدهید تا او را برای مدتی سرگرم کند.این اسباب‌بازی‌ها به تحریک ذهنی سگ کمک می‌کنند و از خستگی و بی‌حوصلگی او جلوگیری می‌کنند.

هنگام ترک خانه، آرام و بی‌تفاوت باشید.

از خداحافظی‌های طولانی و احساساتی خودداری کنید، زیرا این کار می‌تواند اضطراب سگ را افزایش دهد.سعی کنید روال ترک خانه را هر روز به یک شکل انجام دهید تا سگ بداند چه انتظاری باید داشته باشد.اگر سگ شما به موسیقی یا صداهای خاصی آرام می‌شود، قبل از رفتن آن را پخش کنید.

3. فراهم کردن اسباب‌بازی‌های مناسب

اسباب‌بازی‌های جویدنی بادوام و ایمن در اختیار سگ خود قرار دهید تا او را برای مدت طولانی سرگرم نگه دارد. از اسباب‌بازی‌های پازلی استفاده کنید که سگ را به چالش می‌کشند و او را به فکر کردن وامی‌دارند. هر چند وقت یکبار اسباب‌بازی‌های جدید به سگ خود بدهید تا او از آنها خسته نشود. از اسباب‌بازی‌هایی که ممکن است سگ قطعات آن را ببلعد، خودداری کنید. اسباب‌بازی‌هایی انتخاب کنید که متناسب با اندازه و قدرت جویدن سگ شما باشند. اسباب‌بازی‌هایی را انتخاب کنید که حاوی مواد خوراکی باشند (مانند کنگ) و سگ را برای مدت طولانی سرگرم نگه دارند.

4. بهره‌گیری از دوربین مدار بسته

نصب یک دوربین مدار بسته به شما این امکان را می‌دهد تا از راه دور سگ خود را زیر نظر داشته باشید و از حال او باخبر شوید. اگر متوجه شدید که سگ شما مضطرب یا ناراحت است، می‌توانید با بهره‌گیری از دوربین با او صحبت کنید یا از یک دوست یا همسایه بخواهید که به او سر بزند. برخی از دوربین‌ها دارای قابلیت پخش صدا و تصویر دو طرفه هستند که به شما امکان می‌دهد با سگ خود تعامل داشته باشید. دوربینی انتخاب کنید که قابلیت ضبط تصاویر را داشته باشد تا بتوانید رفتار سگ خود را در زمان نبودنتان بررسی کنید. قبل از نصب دوربین، حریم خصوصی خود و دیگران را در نظر بگیرید.

5. استخدام یک سگ‌گردان یا پرستار سگ

اگر مجبور هستید برای مدت طولانی از خانه دور باشید، استخدام یک سگ‌گردان یا پرستار سگ می‌تواند یک گزینه عالی باشد. سگ‌گردان می‌تواند سگ شما را به پیاده‌روی ببرد، با او بازی کند و به او توجه کافی را بدهد. پرستار سگ می‌تواند در خانه شما بماند و از سگ شما مراقبت کند. از سگ‌گردان یا پرستار سگ بخواهید که گواهی صلاحیت و سابقه کار خود را ارائه دهند.

6. آموزش تدریجی تنهایی

اگر سگ شما به تنهایی عادت ندارد، آموزش تدریجی می‌تواند به او کمک کند تا این مهارت را یاد بگیرد. ابتدا با ترک کردن سگ برای مدت زمان کوتاه شروع کنید و به تدریج این مدت زمان را افزایش دهید. هنگام بازگشت، به سگ خود پاداش دهید تا او تنهایی را با تجربیات مثبت مرتبط کند. از انجام خداحافظی‌های طولانی و احساساتی خودداری کنید. اگر سگ شما دچار اضطراب جدایی است، از یک مربی سگ یا رفتارشناس کمک بگیرید. صبر و حوصله داشته باشید و به سگ خود زمان بدهید تا به تنهایی عادت کند.

7. توجه به نشانه‌های اضطراب جدایی

اضطراب جدایی می‌تواند در سگ‌ها به شکل‌های مختلفی بروز کند، از جمله پارس کردن یا زوزه کشیدن بیش از حد، تخریب وسایل خانه، ادرار یا مدفوع کردن در داخل خانه، بی‌قراری و لیسیدن بیش از حد. اگر متوجه هر یک از این نشانه‌ها در سگ خود شدید، با دامپزشک یا رفتارشناس مشورت کنید. تشخیص زودهنگام و درمان اضطراب جدایی می‌تواند به جلوگیری از بدتر شدن مشکل کمک کند. به هیچ عنوان سگ را به خاطر رفتارهای ناشی از اضطراب جدایی تنبیه نکنید، زیرا این کار فقط وضعیت را بدتر می‌کند. درمان اضطراب جدایی ممکن است شامل آموزش، دارودرمانی یا ترکیبی از هر دو باشد. به خاطر داشته باشید که اضطراب جدایی یک مشکل قابل درمان است و با صبر و پشتکار می‌توانید به سگ خود کمک کنید تا بر آن غلبه کند.

8. فراهم کردن آب و غذای کافی

از ظرف‌های آب و غذای بزرگ استفاده کنید تا سگ در طول روز به اندازه کافی آب و غذا داشته باشد. اگر سگ شما تمایل دارد غذا را یکجا بخورد و سپس استفراغ کند، از ظرف‌های غذای کندکننده استفاده کنید. در فصول گرم، حتماً چندین ظرف آب در دسترس سگ قرار دهید. در صورت امکان، از یک دستگاه غذاده خودکار استفاده کنید تا به طور منظم به سگ غذا داده شود.

9. تامین روشنایی مناسب

روشنایی مناسب می‌تواند به کاهش اضطراب و افزایش آرامش سگ در زمان تنهایی کمک کند. در طول روز، پرده‌ها را کنار بزنید تا نور طبیعی وارد خانه شود. در شب، از چراغ‌های کم‌نور و ملایم استفاده کنید تا محیط را آرام و دلپذیر نگه دارید. از نورهای فلورسنت یا LED که ممکن است باعث ایجاد استرس در سگ شوند، خودداری کنید. می‌توانید از یک تایمر برای روشن و خاموش کردن چراغ‌ها استفاده کنید تا سگ احساس امنیت بیشتری داشته باشد. اگر سگ شما به تاریکی حساس است، یک چراغ شب‌خواب در اتاق او روشن بگذارید.

10. پخش موسیقی آرامش‌بخش

پخش موسیقی آرامش‌بخش می‌تواند به کاهش اضطراب و ایجاد حس امنیت در سگ کمک کند. موسیقی کلاسیک، موسیقی ملایم و صداهای طبیعت (مانند صدای باران یا امواج دریا) انتخاب‌های خوبی هستند. از پخش موسیقی با صدای بلند یا موسیقی‌های پرانرژی خودداری کنید، زیرا این نوع موسیقی‌ها ممکن است سگ را مضطرب کنند. می‌توانید از یک سرویس پخش موسیقی آنلاین استفاده کنید که موسیقی‌های مخصوص سگ‌ها را ارائه می‌دهد. قبل از ترک خانه، موسیقی را با صدای کم پخش کنید و به تدریج صدا را افزایش دهید تا سگ به آن عادت کند. به خاطر داشته باشید که هر سگی سلیقه موسیقی خاص خود را دارد، بنابراین سعی کنید موسیقی‌ای را پیدا کنید که سگ شما از آن لذت ببرد.

11. بهره‌گیری از رایحه درمانی

رایحه درمانی می‌تواند به کاهش اضطراب و ایجاد حس آرامش در سگ کمک کند. روغن‌های اسطوخودوس، بابونه رومی و چوب سدر رایحه‌های آرامش‌بخشی هستند که می‌توانید از آنها استفاده کنید. می‌توانید از یک دستگاه پخش کننده رایحه (diffuser) برای پخش روغن‌های اساسی در محیط استفاده کنید. از بهره‌گیری از روغن‌های اساسی که ممکن است برای سگ سمی باشند (مانند روغن درخت چای) خودداری کنید.

12. ایجاد یک فضای بازی در فضای باز

اگر حیاط دارید، ایجاد یک فضای بازی در فضای باز می‌تواند به سگ شما کمک کند تا انرژی خود را تخلیه کند و از تنهایی خود لذت ببرد. چند اسباب‌بازی، یک استخر کوچک و یک سایه‌بان در حیاط قرار دهید تا سگ بتواند در آن بازی کند و استراحت کند. به طور منظم حیاط را تمیز کنید و از وجود مواد خطرناک در آن جلوگیری کنید. اگر سگ شما عادت به کندن زمین دارد، یک منطقه مخصوص برای کندن زمین در حیاط ایجاد کنید. در فصول گرم، حتماً آب کافی در دسترس سگ قرار دهید و از قرار دادن او در معرض نور مستقیم خورشید برای مدت طولانی خودداری کنید.

13. بهره‌گیری از لباس یا پتوی با بوی شما

قرار دادن یک لباس یا پتوی که بوی شما را می‌دهد در کنار سگ، می‌تواند به او حس امنیت و آرامش بدهد. بوی شما می‌تواند یادآور حضور شما باشد و به کاهش اضطراب جدایی کمک کند. از یک لباس یا پتوی تمیز استفاده کنید که سگ به آن حساسیت نداشته باشد. لباس یا پتو را در نزدیکی محل خواب سگ قرار دهید تا او بتواند به راحتی به آن دسترسی داشته باشد. به طور منظم لباس یا پتو را بشویید تا بوی آن حفظ شود. این روش مخصوصا برای سگ‌هایی که به تازگی به خانه شما آمده‌اند یا دچار اضطراب جدایی هستند، مفید است.

14. ایجاد یک برنامه منظم روزانه

داشتن یک برنامه منظم روزانه می‌تواند به سگ شما کمک کند تا احساس امنیت و ثبات کند. سعی کنید هر روز در ساعات مشخصی به سگ خود غذا بدهید، او را به پیاده‌روی ببرید و با او بازی کنید. یک روال مشخص برای ترک خانه ایجاد کنید تا سگ بداند چه انتظاری باید داشته باشد. به این برنامه پایبند باشید، حتی در روزهای تعطیل. یک برنامه منظم می‌تواند به کاهش اضطراب و بهبود رفتار سگ کمک کند. در صورت امکان، با تمام اعضای خانواده هماهنگ کنید تا همه به این برنامه پایبند باشند.

15. آموزش دستور “جایزه صبر”

آموزش دستور “جایزه صبر” می‌تواند به سگ شما کمک کند تا یاد بگیرد که آرام باشد و منتظر بماند. این دستور به این صورت است که شما به سگ یک خوراکی نشان می‌دهید، اما به او اجازه نمی‌دهید که آن را بخورد تا زمانی که شما به او اجازه دهید. ابتدا با مدت زمان کوتاه شروع کنید و به تدریج این مدت زمان را افزایش دهید. هنگامی که سگ به خوبی دستور “جایزه صبر” را یاد گرفت، می‌توانید از آن در زمان ترک خانه استفاده کنید. این دستور به سگ کمک می‌کند تا تمرکز خود را حفظ کند و از اضطراب خود بکاهد. از تشویق و تمجید فراوان برای تقویت این رفتار استفاده کنید.

16. مشاوره با یک متخصص

اگر با وجود تمام تلاش‌های خود، سگ شما همچنان دچار اضطراب جدایی است، با یک دامپزشک یا رفتارشناس مشورت کنید. گاهی اوقات، دارودرمانی می‌تواند به کاهش اضطراب سگ کمک کند و او را برای آموزش آماده کند. به خاطر داشته باشید که کمک گرفتن از یک متخصص نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه مسئولیت‌پذیری شما در قبال سگتان است. اطلاعات مربوط به متخصصین مجرب و مورد اعتماد را از دامپزشک خود جویا شوید. به دنبال متخصصی باشید که تجربه کار با سگ‌های دارای اضطراب جدایی را داشته باشد.